Chłopi to powieść Władysława Reymonta z początku XX wieku. Opowiada o losach wiejskiej społeczności. Opisuje prace chłopów, obrzędy religijne, zwyczaje… Książka składa się z 4 tomów, odpowiadających czterem porom roku. W 1924 roku Reymont otrzymał za tę powieść Nagrodę Nobla. Jest to cenna i ważna lektura ze względu na treść oraz na formę. Chłopi to opowieść o miłości, zdradzie, samotności, wykluczeniu, a także o rodzinie, biedzie, bogactwie… Porusza wiele problemów, które są aktualne również współcześnie. Mimo ciekawej fabuły czytanie powieści może sprawiać, zwłaszcza młodemu czytelnikowi, wiele trudności. Głównym powodem jest dialektyzacja, czyli stylizacja na język charakterystyczny dla wsi. Kolejny powód to zastosowanie różnych nowatorskich jak na tamte czasy technik pisarskich. Jedną z nich są impresjonistyczne opisy.
Impresjonizm to nurt malarski, który narodził się we Francji w drugiej połowie XIX wieku. Nazwa pochodzi od obrazu Claude’a Moneta Impresja – wschód słońca, a samo słowo impresja oznacza wrażenie. I o to właśnie chodziło malarzom impresjonistycznym, o uchwycenie wrażenia, chwili, tego, jak rzeczywistość wygląda w danym momencie. Odrzucili tradycyjne tematy religijne czy historyczne, a skupili się na codzienności i przyrodzie. Precyzyjne kontury zastąpili krótkimi, lekkimi pociągnięciami pędzla. Stosowali też żywe kolory, oddające wrażenie ruchu i zmienności. Malowali głównie w plenerze, by jak najlepiej uchwycić naturalne światło.
Później z tej techniki malarskiej zaczęli korzystać również pisarze. W swoich utworach rezygnowali z logicznej fabuły i wyraźnej akcji na rzecz opisów natury, dźwięków, barw i emocji. Pozwalało im to ukazywać świat z perspektywy jednostki. Charakterystyczny dla impresjonizmu w literaturze jest subiektywizm, muzyczność języka, barwy i fragmentaryczność obrazów.
Zarówno w malarstwie jak i w literaturze impresjonizm był wyrazem nowoczesnej wrażliwości artysty, który zamiast wiernie odtwarzać świat, ukazywał przeżycia i ulotne wrażenia.
polski za granicą 
Dodaj komentarz